diabły podlaskie
– zajmowały się gównie psoceniem i straszeniem, lubiły też
sprowadzać ludzi na manowce,wciągać na bagna, gubić drogę. Te
stojące niżej w piekielnej hierarchii często płatały niegroźne
figle bo tak naprawdę dobrze się czuły w ludzkim towarzystwie
diabły podlaskie
– były różne: grube i wysokie, niskie i łyse, wąsate i
zezowate. Mieszkały wszędzie: na cmentarzu, na strychu, w starej
wierzbie, w młynie, w lesie i w rzece. Wyglądały różnorodnie –
czasem jak elegancki panicz albo stary, zarośnięty chłopina; jak
mały piesek albo czarny baran; albo brązowa klacz; albo cielak.....
Tym postaciom towarzyszyły różne imiona – niektóre z nich to:
Brytan, Kłobug, Wasyl, Kurejko, Wściekły, Kosiński, Tatar,
Corter, Jaryniec, Kacper Barani Łeb, Kuba Kusy, Boruta Podlaski,
Merdasiński, Miglanc oraz Miła, jedyna pani w tym gronie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz